Op deze pagina staan de objecten in het Goffertpark in Nijmegen Midden:
- Goffertpark als geheel
En: - De bank
- De brug
- Goffertstadion
- Het rosarium
- De schuilkoepel
En: - Heideparkseweg; klik hier (opent in een apart venster).
Klik op het item wat u wilt zien voor directe toegang of scroll door alle artikelen van deze straat. Via het balletje met pijl rechts onderaan komt u hier weer terug (browsers in Windows).
Klik hier om terug te gaan naar de pagina Nijmegen midden.
Het Stadspark de Goffert is aangelegd in de jaren 1935-1939.
Het park maakte deel uit van het stedenbouwkundig uitbreidingsplan voor de zuidzijde van de stad Nijmegen. In die context is het park een essentieel onderdeel van de historische opbouw van de stad.
Ir. A. Siebers heeft van 1930 tot 1934 gewerkt aan het uitbreidingsplan en een weloverwogen schema van hoofdwegen ontworpen. Het netwerk van ring- en radiaalwegen zorgde voor een eerste ordening van de stad. Het hoofdwegennet fungeerde vervolgens als kapstok voor een groenstructuur. Siebers voorzag de stad van een groen geraamte. van de grotere groenconcentraties werd gevormd door het Stadspark de Goffert.
Voor het ontwerp van park en gebouwen in het park, is de Dienst Gemeentewerken Nijmegen ingeschakeld. Alhoewel Siebers steeds bij de ontwerpfase betrokken is gebleven, hebben plantagemeester J.H. Schmidt en technisch ambtenaar D. Monshouwer de definitieve ontwerpschets gemaakt. Het park is door de Heidemij aangelegd. Het betrof een werkverschaffingsproject waarbij werklozen verplicht werden ingezet als goedkope arbeidskrachten voor zwaar grondwerk. Onder meer bij de aanleg van het stadion dat met de schep is uitgegraven en om deze reden de bijnaam bloedkuil kreeg.
Als locatie voor Stadspark de Goffert, is gekozen voor een driehoekige punt aan de zuidrand van de stad. Bouwlanden en bossen zijn getransformeerd tot een park en nog steeds zijn hier en daar restanten van de oorspronkelijke verkaveling te herkennen. Restanten van de historische groenstructuur zijn de typische bebossing van Grove Den en overgebleven bosopstanden van voormalige landgoederen. Ook de aanwezigheid van parkbeplantingen als Taxus, Rhododendron en andere uitheemse bomen en struiken verwijzen naar het verleden.
Het terrein glooit door de ligging op een stuwwalhelling en de aanwezigheid van een natuurlijk droogdal. De reliëf ondergrond van het park, maakt het park uniek in z'n soort en onlosmakelijk verbonden met z'n directe omgeving. Het park is oorspronkelijk aangelegd in een omvang van vijfenzestig hectare. In 1952 is het in zuidwestelijke richting uitgebreid met het Heidepark, waarin het huis 'Heydepark' en een oude boerderij met waterput gelegen zijn (zie voor beide elders in deze groep). Aan de oostzijde is een deel van het Enkaterrein toegevoegd. De oppervlakte bedraagt nu ruim tachtig hectare.
Stadspark de Goffert is een typisch voorbeeld van een volkspark uit het begin van de twintigste eeuw toen het belang van sport en ontspanning voor alle lagen van de bevolking algemene erkenning vond. De achtergrondgedachte hierbij was een gezonde geest en gezond lichaam.
Het heeft een aanleg in landschapsstijl, gecombineerd met uiteenlopende recreatieve en attractieve voorzieningen. Het aantal parken met deze thematisering in Nederland is minimaal. Dit in tegenstelling tot buurland Duitsland, waar het begrip volkspark is uitgevonden en een eigen ontwikkeling heeft doorgemaakt. Duitsland is zeker inspiratiebron geweest voor de totstandkoming van Stadspark de Goffert. Referenties in Engeland en Amerika hebben echter ook de gedachtegang van Siebers, Schmidt en Monshouwer beïvloed. Een rechtstreeks gevolg van de oriëntering in verschillende richtingen, is de geheel eigen invulling van het concept "volkspark" naar Nederlandse stijl en Nijmeegse identiteit. Ook deze aspecten geven Stadspark de Goffert uniciteit.
Volksparken zijn aangelegd om enerzijds een rustig wandelgebied te creëren en anderzijds om de gezonde lichaamsbeweging in de open lucht te stimuleren. In het programma van eisen voor Stadspark de Goffert (1932) zijn deze aanduidingen ingevuld en is een groot scala elementen opgenomen.
Het volkspark moest ruimte bieden aan sport- en ontspanningsruimte, natuureducatie en massale volksevenementen. Het door Siebers opgestelde programma van eisen bevatte de volgende vijftien, alle gerealiseerde, onderdelen: stadion met voetbalveld en atletiekbaan, sportvelden, theeschenkerij, speelweide, openluchttheater, kinderspeelterrein, dierenpark, plasvijver, hertenkamp, speeltuin, opslagplaats, (loods) afdeling plantsoenen, uitzichtpunt, grote en kleine schuilplaats, bloementuin en parkeerplaatsen.
De theeschenkerij, plasvijver, loods, kleine schuilplaats en het kinderspeelterrein hebben de tijd niet overleefd. Na de verbouwing van het stadion tot specifiek voetbalstadion zijn ook sommige sportfaciliteiten verloren gegaan. De overige onderdelen zijn min of meer in oorspronkelijke staat aanwezig.
Stadspark de Goffert dankt zijn naam aan boerderij de Goffert. Deze stond al op het terrein voordat er sprake was van een park. Bij de boerderij die later tot café werd verbouwd, ligt een watertoren die de voormalige plasvijver (ook spartelvijver) van water voorzag. Vanwege latere ingrijpende verbouwingen valt de boerderij buiten de monumentenbescherming die aan het gehele park is verleend.
In de loop van de jaren is het park uitgebreid met nieuwe elementen. Bij de tennisbanen staat een kleedgebouw met aangebouwde remise (1986/87) voor het miniatuurtreintje dat vanwege activiteiten van de Goffertboerderij in gebruik is geweest. De Educatieve Natuurtuin (bij heemtuin) heeft een nieuw gebouw met gepotdekselde voorgevel.
Tegenover het Goffertbad is een jeugdplek met skateboardbanen (1997) gekomen en een basketbal- en hockeyplaats. De hertenkamp kreeg met de kinderboerderij een educatieve functie, waarna het bestaande hoofdgebouw (1933) in 1994 werd vergroot met behoud van de oude kern. De waterput werd gesloopt en een kippenhok toegevoegd (2001). De groei van voetbalvereniging N.E.C. had uitbreiding van het aantal voetbalvelden met bijbehorende kleedgebouwen (1974, 2004) tot gevolg. Ingrijpend was de vergroting van het stadiongebouw en de plaatsing van een compleet nieuwe tribune in de stadionput (ca. 2000).
Waardering:
-Complex samengesteld uit de aanleg, de SCHUILKOEPEL, het ROSARIUM, de BANK (1953), de BRUG, het OPENLUCHTTHEATER, de LANTAARNPAAL, het STADION (verbouwd ca. 2000), de WATERTOREN. Genoemde onderdelen dateren m.u.v. de BANK uit de periode 1935-1939.
-Het complex is van belang als onderdeel van een, voor de stad Nijmegen, belangrijke stedenbouwkundig uitbreidingsplan waarvan tot op heden belangrijke structuren zijn blijven bestaan.
-Het complex is in die zin een beeldondersteunend onderdeel van een historisch gegroeid stedelijk gebied.
-Het complex is van bijzondere betekenis vanwege de wijze van verkaveling. Deze sluit aan op oude structuren van de landschappelijke onderlegger en heeft nog steeds aansluiting met lineaire structuren in de stad Nijmegen.
-Het complex heeft een ensemblewaarde in relatie met de omringende infrastructuur, bodemgesteldheid, geomorfologie en groenvoorzieningen.
-Als grotere groene kern is het complex beeldbepalend in de stenige stad. Het begrip groen heeft in de loop van de jaren verschillende gedaanteverwisselingen ondergaan, maar het totaalbeeld neemt nog steeds een belangrijke plaats in.
-Het complex is van betekenis als onderdeel van het oeuvre van stedenbouwkundig ingenieur A. Siebers.
Tuinarchitectonische criteria:
-Het complex maakt als typisch voorbeeld van een volkspark deel uit van de tuinkunstgeschiedenis begin twintigste eeuw in Nederland.
-Het park is ingericht door functionaliteit en esthetiek te combineren, uitgaande van de specifieke, geomorfologische gegevens. Het plaatsgebonden ontwerp maakt het park daarmee binnen de categorie volksparken uniek in z'n soort.
-Belangrijke stijlelementen uit de eerste ontwerpschets zijn herkenbaar en gaaf bewaard gebleven.
-Onderdelen van het complex, zoals de rustieke elementen accentueren de esthetische kant van het park.
-Het complex heeft zeldzaamheidswaarde vanwege het geringe aantal volksparken in Nederland.
-Het complex is van betekenis als onderdeel van het oeuvre van de ontwerpers J.H. Schmidt en D. Monshouwer.
Architectuurhistorische criteria:
de objecten als zodanig, onderdeel vormend van het complex
-Objecten binnen het park zijn een goed voorbeeld van de stijl van het Nieuwe Bouwen, vaak in combinatie met rustieke elementen. Ze passen in de tijd van aanleg van het park.
-De objecten zijn van belang als onderdeel van de functionele en typologische ontwikkeling van een volkspark.
-De objecten zijn van belang gezien hun bijzondere relatie met het omliggende (park)landschap en in het bijzonder de voor Nijmegen typerende reli
-De objecten zijn van betekenis als onderdeel van het oeuvre van J.H. Schmidt en D. Monshouwer.
Het complex in zijn geschiedenis:
-Het complex is van belang als bijzondere uitdrukking van een wetenschappelijke ontwikkeling in het begin van de twintigste eeuw, namelijk het onderkennen van het belang van sport en ontspanning voor alle lagen van de bevolking in de gezonde buitenlucht met als achterliggende gedachte een gezonde geest en een gezond lichaam.
-Het complex is van belang als bijzondere uitdrukking van en sociaal economische en politieke ontwikkeling in het begin van de twintigste eeuw. Namelijk de verplichte inzet van werklozen als goedkope arbeidskrachten bij grote, door de overheid gewerken.
Gaafheid:
Het complex is bijzonder gaaf bewaard gebleven in de aanwezige structuren binnen het park en in relatie tot de omgeving. De hoofdvorm is onaangetast en het merendeel van de oorspronkelijk in de aanleg opgenomen objecten zijn ook nog in oorspronkelijke staat aanwezig.
Zeldzaamheid:
Het complex heeft zeldzaamheidswaarde vanwege het geringe aantal volksparken in Nederland. Het complex heeft bovendien extra waarde vanwege specifieke aan het Nijmeegse landschap gekoppelde aanleg. De functionele parken in Nederland hebben over het algemeen een opzet die aansluit bij de polderstructuur, terwijl de structuur van Stadspark de Goffert aansluit op het stuwwallenlandschap.
Toekomst:
Stadspark De Goffert is een "levend" park met dynamische processen zoals wisselend gebruik en natuurontwikkeling. Zo is het park tegenwoordig kerngebied in de ecologische hoofdstructuur van de stad. Het verdwijnen en toevoegen van voorzieningen hoort bij ontwikkeling, evenals het omvormen van traditioneel beheer naar beheer gericht op ecologische basis. Inspelen op ontwikkelingen in de moderne tijd is mogelijk en behoort tot het scala aantrekkelijke uitdagingen, zolang de conceptuele en monumentale waarde van het park als geheel bewaard blijft. Specifiek onderzoek is noodzakelijk om tot in detail te kunnen aangeven welke stijl- en conceptuele elementen essentieel zijn voor het behoud van die conceptuele en monumentale waarde van het park.
De aanleg:
De functionele basis van Stadspark De Goffert, is ruimtelijk weergegeven en in die combinatie drager van het concept van het park. Een centraal element in de aanleg, is een grote open multifunctionele weide. Voorzieningen liggen hier omheen gegroepeerd temidden van solitaire bomen en diverse "clumbs" (groepjes kleine bomen en struiken), al dan niet voorzien van onderbegroeiing. Het bosachtige deel heeft een meer gesloten uiterlijk en is veel rustiger door het ontbreken van voorzieningen en attracties.
Aan de stadzijde liggen de verblijfsgerieflijkheden voor de eerste aanloop vanuit de woonwijken. Aan de noordwestzijde van de speelwei ligt het parkachtige deel met de schuilkoepel en een bijzonder fraaie terrastuin met vijver en pergola.
Hoogtelijnen zorgen voor accenten, terwijl de niveauverschillen ook benut zijn bij de plaatsing van diverse gebouwen. De reliëffen zijn hier en daar overigens ook versterkt om het park als landschappelijk element verder te verfraaien en voorzieningen optimaal in te kunnen passen.
De lineaire elementen zijn verschillend van karakter. Er zijn rechte (fiets)paden die een directe relatie met de omgeving hebben en tegelijk zichtlijnen vormen. Daarnaast zijn er ook de meer verhullende kronkelende voetpaden die passen in de landschapsstijl. Het park wordt doorsneden door de Slotemaker De Bruïneweg en is omgeven door wegen voor een maximale bereikbaarheid. De koppeling lineair element / functie is ruimtelijk vorm gegeven.
Op de foto slechts een deel van de Goffertwei en wat paden. In de reactie elders in het park. Op de bovengenoemde afzonderlijke objecten kom ik elders in deze groep terug.
Het Goffertpark is inclusief alle nuttige elementen door de gemeente aangewezen als gemeentelijk monument, m.u.v. de naamgever van het park, namelijk de Goffertboerderij zoals hierboven omschreven.
datum 1e foto: 21 maart 2016
datum 2e en 3e foto: 7 april 2016
bron foto's: Paul Marsman©
Dit straatsierwerk bevindt zich in het Goffertpark in de hoek van het Konijnenpad en de Muntweg is gebouwd in 1953.
De zogenaamde Panoramabank staat op een verhoogd uitzichtpunt met een vergezicht over de lengte-as van de speelwei. Het uitzichtpunt ligt in de noordwest hoek van het park op een kruising van paden en bestaat uit een naar parkzijde convex gevormd gazon, begrensd door een ijzeren hekwerk (zie 2e foto).
Mogelijk vervangt de bank een ouder exemplaar. De bank is een schenking van de in 1984 opgeheven "Verfraaiings-Vereniging Nijmegen en Omstreken" ter gelegenheid van haar 75-jarig bestaan.
De in 1953 geplaatste bank is een monumentale zes meter breed gebogen object opgebouwd in een groot formaat blauwe sintersteen, waarvan het profiel de suggestie van rustica wekt. Het gestapelde metselverband vormt een geometrisch patroon dat contrasteert met de golvende belijning van de rugleuning. Blikvanger hierin is een forse halfrond afgesloten sierbetonnen gedenksteen waarop het stadswapen van Nijmegen is afgebeeld en verder de jaartallen 1878 - 1953 en de naam van de schenker.
De zitbank is afgedekt met tegels, de kolommen aan weerszijden met een blok gefrijnde (sier)beton.
Voor de bank ligt een twee treden hoog bordes met convex middendeel. Het bordes is geplaveid met natuurstenen, zoals gebruikelijk in de jaren 50 en 60 van de 20ste eeuw.
Ooit stond op dat bordes een standaard met een metalen schijf met in kleur de richtingen van het park. Die plaat met standaard is door vandalisme verloren gegaan.
Waardering:
-Van kunsthistorische waarde als voorbeeld van de stijlopvatting in de jaren 50 en 60 van de 20ste eeuw.
-Van ensemblewaarde als functioneel onderdeel van het Stadspark de Goffert.
Op de 2e foto het hekwerk en uitzicht.
Het Goffertpark in zijn geheel en enkele elementen apart, waaronder deze Bank zijn door de gemeente Nijmegen aangewezen gemeentelijke monumenten.
datum foto's: 28-01-2016
bron foto: Paul Marsman©
De Brug met vijver in het Goffertpark is in de oorspronkelijke aanleg van het park gebouwd tussen 1935 en 1939.
De brug ligt over een kunstmatige vijver in het zogenaamde droogdal op het pad van het uitzichtpunt naar het openluchttheater. Brugdek en leuningen zijn vernieuwd. De bruggenhoofden zijn echter oorspronkelijk en zijn vervaardigd van solide muurwerk van beton met grof grind, veldkeien en keramisch breukmateriaal overeenkomstig het muurwerk van de keermuur van het openluchttheater.
De aanleg van het park was een werkverschaffingsproject en begon in 1935. Het was crisistijd en er heerste grote werkloosheid. Omdat het een werkverschaffingsproject was, mochten er geen machines gebruikt worden en moest al het werk met de hand worden gedaan. Het park was vlak voor de Tweede Wereldoorlog, in 1939, gereed. Het Goffertpark heeft sinds 1952, nadat er een bosgebied bij was getrokken, een oppervlakte van 83 hectare.
De Brug is een element wat verbonden is met 19de eeuwse romantische tuinopvattingen.
Het park heeft een grote speelweide die gebruikt wordt bij evenementen zoals circussen, popconcerten, en muziekfestivals.
Verder zijn er een kinderboerderij, hertenkamp, bijenhuis, rosarium, openluchttheater, een bos en zijn er verschillende vijvers, waarvan die op de foto er een is. Aan de rand van het Goffertpark ligt een openluchtzwembad: het Goffertbad. Naast het Goffertbad en tegenover de Goffertboerderij en een tennispark staat de scholengemeenschap Canisius College locatie De Goffert. Ook het thuisstadion en trainingsfaciliteiten van voetbalclub N.E.C. liggen in dit park.
Over het ontstaan van de naam Goffert bestaan twee theorieën:
- De 1ste is waarschijnlijk van een van één van de voormalige bewoners van de Goffertboerderij: de man was nogal grof gebouwd, die in de volksmond d'n grofferd werd genoemd.
- De 2de theorie is dat die grofferd lang geleden de boer van de boerderij bij het huidige NEC stadion was waardoor al heel lang geleden, dus ruim voor de aanleg van het park, het gebied verbasterd de Groffert en later Gofferd heette.
Waardering van de brug:
-Van architectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van een arcadisch element in het parklandschap.
-Van ensemblewaarde als functioneel onderdeel van het Stadspark De Goffert.
Op de 2e foto een opname vanuit een andere positie.
Het Goffertpark in zijn geheel en enkele elementen apart, waaronder deze Brug zijn door de gemeente Nijmegen aangewezen gemeentelijke monumenten.
datum foto's: 28-01-2016
bron foto's: Paul Marsman©
Het oorspronkelijke stadion in stadspark de Goffert was gebouwd naar het ontwerp uit 1938 door D. Monshouwer. Het bestond uit de stadionput met een ovaal voetbalveld, atletiekbaan en het tribunegebouw (hoofdgebouw). Het gebruik was en is bestemd voor de Nijmeegse Voetbal- en Atletiekvereeniging 'Nijmegen Eendracht Combinatie' (N.E.C.). Vanwege de lage grondwaterstand is het wedstrijdveld 6 m beneden het maaiveld aangelegd. De zware omstandigheden waaronder de werklozen met de spade de grond moesten uitgraven verleende het stadion in de volksmond de naam 'bloedkuil'. Met de uitgegraven grond is rondom een wal aangelegd waartegen aan de binnenzijde de zitplaatsen waren geplaatst. Aan de buitenzijde is maskerende beplanting aangebracht, zodat het stadion bijna onzichtbaar in de omgeving is opgenomen. De secundaire toegangen lagen in de lengte-as, de hoofdentrees in de dwarsas, in zuidwest in het tribunegebouw, in noordoost is een monumentaal poortgebouw.
In het oorspronkelijke ontwerp is het tribunegebouw een langgerekt symmetrisch gebouw tussen trapopgangen met buitenbordes om de hoeken van de voorgevel. De ingangspartij wordt gedomineerd door een hoge vierkante inpandige toren met de voorzijde in lijn met de voorgevel. Aan de voorzijde van de toren is boven de stalen ramen een smeedijzeren vlaggenmast bevestigd met op de dakrand eveneens in smeedijzer een gestileerde dubbelkoppige adelaar, het symbool van de stad. Aan de achterzijde ligt de eretribune. Het oorspronkelijke ontwerp is een karakteristieke representant van het Nieuwe Bouwen.
Het stadion is nog steeds in gebruik door N.E.C. Met name het tribunegebouw is sinds 1981 herhaaldelijk met aanbouwen aan de voorzijde uitgebreid, waardoor de toren naar achteren kwam te liggen. Bij de grote renovatie in ca. 2000 is het tribunegebouw inwendig grondig verbouwd en is in de stadionput een moderne tribune geplaatst. Door de plaatsing van de stalen onderbouw op de atletiekbaan ligt het talud vrij en is daarmee de oorspronkelijke vorm niet aangetast en goed herkenbaar. Ook het grote naar de stad gekeerde poortgebouw onder de Hazenkamptribune (niet zichtbaar op de foto) is in de oude vorm gehandhaafd en biedt een onbelemmerd zicht op het diepgelegen speelveld.
De naast het hoofdgebouw gesitueerde trapopgangen maakten deel uit van de monumentenstatus die het hoofdgebouw genoot. Deze mochten dan ook niet afgebroken worden tijdens de grote renovatie rond 2000. Deze zijn dus behouden gebleven en bouwkundig geïntegreerd in het nieuwe stadion (zie foto hiernaast). Functioneel zijn ze nog nauwelijks.
Omschrijving:
Vermeldenswaard van het tribunegebouw zijn de tot de oorspronkelijke bouw behorende (wit gepleisterde) vierkante toren met stalen ramen, smeedijzeren vlaggenmast en dito stadswapen. Verder de gemetselde trapopgangen met dito balustrade aan weerszijden van het gebouw, die nog steeds de breedte van de bouwmassa markeren. Van de stadionput zijn vermeldenswaard de in oorspronkelijke vorm bewaarde kuil met atletiekbaan en het omringende talud met daarin het noordelijke poortgebouw. Het poortgebouw is onderdeel van het talud en bestaat uit een halfrond afgesloten, aan de voet van het talud gelegen grote poort tussen hoog opgemetselde keermuren die naar buiten wijd uiteenlopen. Aan speelveldzijde is boven de poort de onderkant van de oude tribune in het zicht gelaten. Het muurwerk is wit gepleisterd. Boven de poort is het olympisch embleem aangebracht.
Waardering
-Van architectuurhistorische waarde vanwege de esthetische kwaliteit van het ontwerp van het tribunegebouw en de innovatieve waarde van de stadionput.
-Van ensemblewaarde als functioneel onderdeel van het stadspark De Goffert.
-Van cultuurhistorische waarde als stadion van de stad Nijmegen en als thuisbasis van N.E.C., de in de eerste divisie uitkomende voetbalvereniging.
Het hoofdgebouw van het stadion heeft een dubbele monumentenstatus. Zowel apart, alsook als onderdeel van stadspark de Goffert geniet het monumentenbescherming van de gemeente Nijmegen.
datum foto's: 29-10-2016
bron foto's: Paul Marsman©
Het Rosarium in het Goffertpark is gebouwd tussen 1935 en 1939. Het heeft zelfs een officieel adres: Slotemaker De Bruïneweg 175.
De terrassentuin is aangelegd tegen een flauw hellend terrein met de lengte-as op van de hoofdzichtassen van het park die start vanuit de nabijgelegen schuilkoepel en is gericht naar de geamoveerde kleine schuilkoepel nabij het stadion (is door brand geheel verloren gegaan).
De terrassentuin is samengesteld uit twee op verschillende hoogten gelegen rechthoekige percelen die met de geschoren hagen een afgesloten gedeelte vormen. Het rosarium is alleen toegankelijk via de korte zijden, in het noorden bij de schuilkoepel, in het zuiden vanuit de speelwei. De paden zijn verhard met grind, het pad in de pergola is belegd met plavuizen (zie 2e, 3e en 4e foto).
In de hooggelegen open tuin ligt in de lengte-as een rechthoekige spiegelvijver, welke mogelijk verbreed is t.o.v. het oorspronkelijke plan (zie foto en 6e foto). Nabij de zuidoostelijke hoek van de vijver staat een bronzen sculptuur van een knielende het haar kammende vrouw van H. Hubacher, geplaatst in 1958. Deze sculptuur heeft al vele replica, omdat ze al meerdere keren vandalen ten prooi is gevallen.
Aansluitend ligt enigszins lager de meer besloten tuin met in de lengte-as een pergola en parallelle zijpaden die de terrassen driemaal in hoogte verspringen (zie 5e foto).
De pergola bestaat uit gemetselde kolommen, deels gepaard, en tussenliggend laag en smaller muurwerk, uitgevoerd met een doorlopende rollaag. Waar de kolommen zijn voorzien van een sokkel wordt de rollaag op de hoeken onderbroken door horizontaal geplaatste baksteen. De kolommen die zijn geornamenteerd met een uitkragende strekkenlaag aan de bovenzijde dragen een houten raamwerk ten behoeve van de klimop.
Aan het einde van de zij-assen staan gemetselde banken. Op de overgangen van terrassen en tuinen liggen rechte gemetselde trappen uitgevoerd in een lichtgekleurde steen. De pergola en alle overig muurwerk in beide tuinen is uitgevoerd in donker gekleurde machinale handvorm baksteen met verdiepte voeg en is aan de bovenzijde afgesloten met een rollaag. De entrees hebben een convex vormgegeven trap tussen uitwaaierende balustrades.
Waardering:
-Van architectuurhistorische waarde vanwege de in baksteen uitgevoerde onderdelen, de pergola, muurwerken en banken.
-Van ensemblewaarde als functioneel onderdeel van het Stadspark de Goffert.
-Van cultuurhistorische waarde vanwege de tuinlandschappelijke ontwikkeling.
Het Goffertpark in zijn geheel en enkele elementen apart, waaronder dit rosarium zijn door de gemeente Nijmegen aangewezen gemeentelijke monumenten.
datum foto's: 28-01-2016
bron foto:Paul Marsman©
De koepel staat in het Goffertpark bij de Muntweg en Slotemaker de Bruïneweg.
De koepel is gebouwd tussen 1935 en 1939. Hij wordt ook wel eens schuilplaats of kiosk genoemd. De koepel vormt een onderdeel van de oorspronkelijke aanleg van het park. De plantekening (1933) vertoont een object op cirkelvormig grondplan met een opstand van 22 m en doorsnede van 10 m. De oorspronkelijk met riet belegde koepel werd gedragen door gemetselde kolommen en een houten paraplui-constructie uitgaande van een middenpijler waarin zich een watervoorziening voor de drinkbakken bevond. De gebogen muurwerken waren voorzien van een rugleuning en fungeerden als tweezijdige zitbank. Op de tussenliggende muurdelen lag een bol. De door brand, als gevolg van vandalisme verwoeste rieten kap is in 1982-1984 hersteld.
De huidige koepel is overhuifd met een achthoekige houten puntdak, uitgevoerd in gepotdekselde western red-cedar delen. De draagconstructie met houten vakwerkspanten rust op een cirkelvormige ijzeren balk (I-profiel) die wordt gedragen door acht kolommen. De granieten middenpijler is tot een flinke stomp gereduceerd en afgedekt met een 8-hoekige betonnen plaat. De rugleuning van de zitbanken is vervangen door een ijzeren buis. Het metselwerk is oorspronkelijk. De kolommen verspringen onder de dakvoet naar binnen en naar buiten en zijn aan de bovenzijde afgewerkt met staand metselwerk dat de horizontale lagen in het midden doorsnijdt. Op sokkelhoogte zijn de kolommen naar buiten verbreed tot muurdelen die de gemetselde zitbanken en ijzeren buizen insluiten. Gefrijnde natuursteen op de muurdelen, betonnen afdekplaten op de zitbanken. De vloer is belegd met plavuizen.
Waardering:
-Van architectuurhistorische waarde vanwege de kwaliteit van het ontwerp.
-Van ensemblewaarde als functioneel onderdeel van het Stadspark de Goffert.
-Van cultuurhistorische waarde vanwege de bijzondere typologie.
Aanvankelijk stond vlakbij het stadion een identiek exemplaar. Deze is is eveneens als gevolg van vandalisme geheel afgebrand. Die is niet hersteld geworden. In plaats daarvan is een grote schop als kunstwerk geplaatst, welke symbool staat voor degenen die meegewerkt hebben aan de aanleg van het Goffertpark.
Het Goffertpark in zijn geheel en enkele elementen apart, waaronder deze koepel zijn door de gemeente Nijmegen aangewezen gemeentelijke monumenten.
datum foto: 28-01-2016
bon foto: Paul Marsman©