Op deze pagina staan de objecten in/aan de Houtstraat in Centrum / Benedenstad:
- Houtstraat, de straat
- Plein '44, het plein
En: - Oorlogsmonument
- Voormalige bioscoop
- Van der Werff-gebouw (opent apart in pagina Broerstraat)
- Winkelpand met bovenwoningen
Klik op het item wat u wilt zien voor directe toegang of scroll door alle artikelen van deze straat. Via het balletje met pijl rechts onderaan komt u hier weer terug (browsers in Windows).
Klik hier om terug te gaan naar de pagina Nijmegen Centrum / Benedenstad.
In de archieven wordt de Houtstraat al in 1392 genoemd als Holtstraet en lag in die tijd buiten de stadsmuren. De straat dankt zijn naam aan de houtopslag die daar toentertijd plaats vond. In 2010 zijn er onder de huidige bebouwing nog resten gevonden van een woning uit de 14e eeuw.
Voor de wederopbouw liep de straat van de huidige Ganzenheuvel door tot aan de Broerstraat, dus waar nu Plein'44 ligt. Ooit was het Canisiusziekenhuis aan de Houtstraat gevestigd.
De oude bebouwing is in de 2e wereldoorlog geheel verwoest door het bombardement van 22 februari 1944 en in de jaren 50 van de vorige eeuw vervangen door de huidige panden. De straat heeft daarmee ongeveer de helft van zijn lengte verloren, alsmede veel nostalgische glans.
datum foto: 13-02-2016
bron foto: Paul Marsman©
Kortweg Plein'44 genoemd is een plein en busstation in het stadscentrum.
De oorsprong ligt in het Bombardement op Nijmegen van 22 februari 1944 toen Amerikaanse vliegtuigen een groot deel van de Nijmeegse binnenstad bombardeerden toen ze dachten boven Duits grondgebied te zijn.
Hiervoor liep de huidige Houtstraat ook over het terrein net als de verdwenen Oude Varkensmarkt en liep de ook verdwenen Zeigelbaan aan de zuidgrens van het terrein. In 1947 koos de Nijmeegse gemeenteraad, na twee plannen afgewezen te hebben, voor een wederopbouwplan van B. Fokkinga waarbij het oude stratenpatroon vervangen werd door een rechte verbinding tussen het station en de Grote Markt en ook gericht was op het autogebruik. Daarbij werd een centrumplein gecreëerd dat moest dienen voor winkels en recreatie. De werkzaamheden vonden plaats tussen 1950 en 1955.
In 1950 schreef de gemeenteraad een prijsvraag uit voor een naam voor het nieuwe plein. G.N. Zijlstra wint de wedstrijd met de naam Koning Hendrikplein naar Hendrik VII die Nijmegen in 1230 stadsrechten verleende. Tweede werd Henny J.C. Friebel met de naam Plein 1944. Op 18 oktober 1950 besloot de gemeenteraad tot de naam Koning Hendrikplein. Op 27 december 1950 werd de naam echter al gewijzigd in Plein 1944. Naast een verwijzing naar het bombardement is deze naam ook een verwijzing naar het jaar van bevrijding van de stad in de Tweede Wereldoorlog.
In 1951 werd ook een oorlogsmonument, vervaardigd door Jac Maris, op het plein onthuld (zie onder).
Het plein diende al snel als parkeerplaats. Na een verbouwing begin jaren 80 werd het plein gekenmerkt door betonnen blokken en betonnen wanden. Sinds het verdwijnen van de parkeerfunctie werd het ervaren als een kaal en leeg plein ("leeggelopen zwembad") dat enkel diende voor evenementen als de kermis, de vierdaagsefeesten, een wekelijkse boekenmarkt, carnaval en de kerstmarkt. De bedoeling van de verbouwing was dat het een ontmoetingplaats voor de bevolking zou worden; de meeste mensen liepen echter langs de randen waar de winkels waren en als men al zich op het plein bevond stak men meestal snel en schielijk over naar de andere kant. Het plein kreeg geen verblijfsfunctie. Er werd geregeld een poging gedaan om het plein op te knappen maar de beleving van het plein veranderde niet.
Bij de aanleg van het plein werd aan de westelijke zijde een busstation aangelegd dat door middel van bebouwing afgescheiden was van het plein zelf maar er wel deel van uitmaakt. Het is een statisch perronbusstation. Het busstation kreeg een overkapping die in 1994 gesloopt werd na een gerechtelijke procedure van een aan het plein gelegen Chinees restaurant dat daardoor beperkt uitzicht had. Het busstation bestaat uit vier busperrons (A tot en met D) en twee haltes (E en F) aan zijstraat Doddendaal. Het busstation ligt centraal in het stadscentrum en wordt door veel stads- en streeklijnen aangedaan.
In 2003 startte de Nijmeegse kunstenaar Jac. Splinter een actie Park '44 genaamd, om het kale plein op te fleuren. In juni 2003 lag enkele dagen een grasmat op het betonnen plein. Een vervolg vanuit de gemeente kreeg de actie niet direct. In mei 2005 werd, in afwachting van de verbouwing van het plein, wederom een grasmat aangelegd die tot april 2010 bleef liggen. Hierdoor nam het recreatief gebruik van het park toe.
In 2002 kwam de gemeenteraad met een plan om het plein op termijn grootschalig aan te pakken. Er werd een ontwerpwedstrijd uitgeschreven die resulteerde in plannen van acht projectontwikkelaars waarvan er door de gemeente twee geselecteerd werden. Hierover werd in 2004, gelijktijdig met de Europese parlementsverkiezingen een referendum gehouden waarbij 23.000 mensen hun voorkeur voor één van de plannen uitspraken. Met een tweederdemeerderheid kreeg het plan "Een plein voor iedereen" van Soeters Van Eldonk Ponec Architecten, Buro Lubbers en ING Real Estate de voorkeur boven het plan Het Bastion van de Spaanse architect Busquets. In april 2010 is begonnen met de werkzaamheden voor het aangepaste plan. Het plan behelst een vervanging van een groot deel van het plein door nieuwbouw. In 2013 tot voltooiing gekomen appartementencomplexen en een parkeergarage hebben het plein teruggebracht tot ontmoetingsplaats voor buurtbewoners en passanten van beperkte omvang. De functie van centrumplein binnen de stad Nijmegen is hiermee vervallen.
Bij die laatste verbouwing is een bestrating aangelegd die als hinderlijk en gevaarlijk werd ervaren. In 2016 is die er uit gehaald en vervangen door de huidige, op de foto zichtbare bestrating.
Al met al veel kosten van gemeenschapsgeld sinds de aanleg van het plein, zonder dat het ooit het beoogde doel heeft bereikt.
datum foto: 29 november 2016
datum foto 1e reactie: 5 oktober 2017
bron foto's: Paul Marsman©
Dit monument, op Plein '44, is opgericht ter nagedachtenis aan alle Nederlandse militairen uit het Rijk van Nijmegen die tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuvelden. Van de Koninklijke Landmacht waren dat circa 2.300 man en van de Koninklijke Marine naar schatting 2.900 man.
In Nijmegen leefde direct na de oorlog ideeën om een algemeen oorlogsmonument op te richten. In 1949 kwam de Katholieke Actie naar buiten met een plan om door kunstenaar Jac Maris een monument te laten maken dat uitdrukking gaf aan het lijden van de stad in de oorlog en het christelijke karakter van de streek. De beoogde locatie was de Nijmeegse zijde van de Waalbrug, zodat het monument een teken zou zijn voor ieder die van het Noorden uit de stad binnenkwam. Dat Waalbrugmonument zou, zo las men in 1949 in de pers, een monumentaal granieten kruis worden van 11 tot 17 meter hoog. Aan de voet kwamen de figuren van Stephanus, Albertus Magnus, Petrus Canisius en keizer Karel de Grote, op de kruisboom episoden uit de Nijmeegse geschiedenis en op de dwarsbalk apostelen. Dit is echter niet gerealiseerd.
De roep om een algemeen oorlogsmonument in het centrum van de stad klonk ook in de kringen van oud-strijders, die zochten naar een locatie waar de jaarlijkse oorlogsherdenking van mei plaats kon vinden. De keuze viel uiteindelijke op de huidige locatie, Plein 1944, zei het dat het aanvankelijk iets verderop op het plein stond.
Het monument is vervaardigd in opdracht van de Nederlandse Bond van Oud-strijders en Dragers van het Mobilisatiekruis
Het monument is onthuld op 5 mei 1951 op Plein 1944, dat tot 1950 de naam Koning Hendrikplein droeg. De nieuwe naam herinnert aan het jaar van het bombardement én aan de bevrijding van Nijmegen.
Het huidige monument op Plein 1944 is een bronzen beeld van een soldaat die neerknielt bij een gewonde kameraad. Het beeld is geplaatst op een voetstuk van Belgisch hardsteen. Op het voetstuk is een gedenkplaatje van aluminium aangebracht. Het beeld is 2 meter hoog. Het voetstuk is 2 meter 95 hoog.
Tekst
De tekst op het gedenkplaatje luidt:
'JAC MARIS
MONUMENT VOOR DE NEDERLANDSE MILITAIRE,
GEVALLEN IN DE 2E WERELDOORLOG
1951
WWW.NIJMEGEN.NL'
Het gedenkplaatje is in 2007 op het voetstuk aangebracht.
Het oorlogsmonument staat normaliter op het Plein 1944. Omdat Plein 1944 in 2012 opnieuw werd ingericht was het monument tijdelijk verwijderd. Het originele beeld van zandsteen is bij de terugplaatsing van het monument vervangen door een bronzen replica omdat deze niet meer te herstellen was. De replica staat op een nieuw voetstuk van Belgisch hardsteen dat het originele voetstuk van basalt vervangt. Het nieuwe beeld is op 4 mei 2014 officiëel onthuld door de burgemeester van Nijmegen.
Op de 2e en 3e foto's het monument vanuit andere posities.
datum 1e en2e foto: 26 februari 2016
datum 3e foto: 5 oktober 2017
bron foto's: Paul Marsman©
Klik hier voor: "kerkelijke objecten, herdenkingsmonumenten en kerkhoven
Een als bioscoop, zaal, winkel en bovenwoningen gebouwd complex aan de Houtstraat op de hoek met de Houthof.
Het pand is in de periode 1958-1960 in opdracht van de familie Van der Mars gebouwd als 'Centrum Theaters', bestaande uit een bioscoop met zaal met circa 675 zitplaatsen, twee bovenwoningen en een inpandige winkel aan de linker voorzijde. Het betrof de herbouw van een in de oorlog verwoeste bioscoop. Het familiebedrijf Van der Mars exploiteerde verder in Nijmegen onder andere 'Corso' aan de Groenestraat en 'Metro Bio' aan de Krayenhofflaan.
Het Arnhemse architectenbureau C.H.J.M. Brüsse & L. Igesz heeft de nieuwe bioscoop in modernistische bouwstijl ontworpen. Het naoorlogse modernisme komt vooral aan de straatzijde tot uitdrukking in de uitnodigende voorbouw met plat dak, neonreclames en constructief heldere gevel in beton, glas en pleisterwerk.
'Centrum Theaters' bevindt zich in de wederopgebouwde binnenstad en maakt deel uit van een aaneengesloten driehoekig bouwblok rond de Houthof. De omsloten hof is bereikbaar via twee poorten en een doorgang langs onderhavige bioscoop (tevens vluchtroute voor de bezoekers).
De representatieve voorbouw is georiënteerd op de Houtstraat en staat in de gebogen rooilijn er van.
Rond 1980 zijn de bioscoop en de bovenwoningen inwendig verbouwd en is het gebouw uitgebreid met een tweede, kleinere filmzaal. De nieuwe zaal met een gevelbekleding van golfplaat is ingevoegd tussen de voorbouw en de grote filmzaal.
In 2009 is de bioscoop verbouwd tot casino. Hierbij is onder andere de inrichting van de grote hal geheel vernieuwd, is een verlichte luifel toegevoegd en is de verticale lichtreclame THEATERS vervangen door het woord CASINO.
Omschrijving:
De voorbouw van de voormalige bioscoop 'Centrum Theaters' heeft een rechthoekig, enigszins geknikt grondplan. In het bouwvolume is duidelijk onderscheid gemaakt tussen de begane grond (winkel, bioscoop) en het ondiepe bovenhuis van twee bouwlagen aan de straatzijde (twee woningen). De daken zijn plat. Het platte dak van de hal was oorspronkelijk voorzien van een rechthoekig daklicht.
De voorgevel heeft een drieledige opbouw met een voet-, midden- en kopstuk. Het voetstuk bestaat uit een brede inpandige galerij met rechts een open hoek en links een kleine winkelruimte en een portiek voor de bovenwoning. Het niveauverschil in de straat is opgevangen door de winkel een grotere verdiepingshoogte te geven. De rechthoekige winkel heeft een metalen pui met grote glasruiten, een verdiepte ingang en een bakstenen plint. De rechter zijkant van de winkelpui grenst aan de galerij en fungeert als etalagekast. De vrijstaande kolommen met afgeronde hoeken zijn bekleed met (donker)grijs gemglasmozaïek. De lichtgrijze tegelvloer is samengesteld uit kleine tegeltjes van wisselende grootte in geometrische patronen. De achterwand is opgetrokken in geel geglazuurde baksteen in wild verband. Dit metselwerk loopt door in de rechter zijgevel waar de ingang van de bovenwoning zit: een houten deur in een betonnen omlijsting. Aan weerszijden van de driezijdig uitgebouwde kassa bevinden zich dubbele metalen deuren en zijlichten. De taps toelopende borstwering van de kassa, de deuren, de kozijnen en de vitrinekasten zijn uitgevoerd in metaal met grote glasruiten. Naast de linker deur is een gedenksteen ingemetseld met het opschrift: 'de eerste steen gelegd door Peter vd Mars 20 nov 1958'. Naast de rechter deur en om de hoek bevinden zich ingemetselde etalagekasten. De glanzende materialen verleenden in combinatie met spotlights in het plafond (ruitpatroon) de galerij een luxueuze uitstraling. Bij de verbouwing van 2009 is een verlichte luifel toegevoegd en zijn enkele glanzende materialen overschilderd.
Het middenstuk van de voorgevel omvat de twee bouwlagen van het bovenhuis. Het gevelbeeld wordt hoofdzakelijk bepaald door een regelmatig raster van betonnen stijlen en balken, uitgevoerd in drie identieke groepen van elk drie vensterassen met een verticale sleuf als scheiding. Het raster is opgevuld met een reeks identieke tweeruits ramen en verticaal geprofileerde borstweringen. De diepe ligging van de ramen en de profielen van de borstweringen zorgen voor een plastisch gevelbeeld. Ter plaatse van de trappenhuizen in de voorgevel en de rechter zijgevel is het gestucte gevelbeeld gesloten en voorzien van enkele kleine ramen boven elkaar.
Het kopstuk van de voorgevel is opgevat als een verdiept attiek met verlichting, kolommen, gebeeldhouwde muurdammen en een luifel. De betonnen muurdammen zijn voorzien van gestileerde motieven in relivogels, bloemen en bessen. De luifel wordt bekroond door een horizontale neonreclame in geschreven letters: 'Centrum'. Beide neonreclames zijn zo geplaatst dat ze gezien vanaf Plein 1944 de aandacht maximaal op de bioscoop vestigen.
De voorgevel was oorspronkelijk lichtgrijs gestuct met witgrijze borstweringen en grijsblauwe verticale accenten. De muurdammen van de attiek waren grijsblauw, de kolommen geelgrijs.
De bakstenen achtergevel is gemetseld in kettingverband en voorzien van rechthoekige openingen van wisselende groottes, met houten deuren en dito meerruits ramen.
De ruimtelijke opzet van de voorbouw is, met uitzondering van de winkel, vrijwel symmetrisch. In het midden van de open galerij bevindt zich de uitgebouwde kassa annex kantoortje tussen twee ingangen met (tocht)portalen. De portalen en het kantoortje buigen enigszins naar links in de richting van de hal. De ruime hal had oorspronkelijk een groot daklicht in het midden; de enige directe toetreding van daglicht.
Waardering:
De voorbouw van de voormalige bioscoop 'Centrum Theaters' is van cultuurhistorische waarde als bijzondere uitdrukking van de vroeg naoorlogse vrijetijdsbesteding waarin de filmwereld (bij gebrek aan televisie) sterk tot de verbeelding sprak. Kenmerkend voor de typologische ontwikkeling van de bioscoop is de afstemming van de architectuur op de beleving van de bezoekers: glanzende materialen, kleurrijke verlichting en een moderne uitstraling met frisse kleuren en beeldende kunst maken het bioscoopbezoek tot een feestelijke aangelegenheid.
De voorbouw is van architectuurhistorische waarde als goed en redelijk gaaf voorbeeld qua ex- en interieur van modernistische wederopbouwarchitectuur in Nijmegen. De gekunstwerken en het (oorspronkelijk) zorgvuldige en afwisselende kleur- en materiaalgebruik zorgen voor een theatraal effect dat kenmerkend is voor de uitbundige bioscooparchitectuur uit de jaren vijftig. Vooral 's avonds trekken de kleurrijke lichtreclames langs de gevel en op het dak van ver de aandacht. De ontwerpkwaliteiten komen verder tot uitdrukking in de goed doordachte wijze waarop gebogen lijnen en creatieve invullingen van resthoeken binnen het geknikte grondplan tot een functioneel heldere en overzichtelijke opzet hebben geleid.
De voorbouw van de voormalige bioscoop 'Centrum Theaters' is van stedenbouwkundig belang als onderdeel van drie (voormalige) bioscopen uit de wederopbouwperiode rond Plein 1944. Het vormt een bijzondere uitdrukking van de toenmalige idee om van dit plein hèt vermaakcentrum van Nijmegen te maken. De neonreclames vervullen een cruciale rol in de visuele verbinding met het plein en de verbijzondering van het gevelbeeld in de Houtstraat. Verder vormt de voorbouw de meest markante verbijzondering in het driehoekige gesloten bouwblok rond de Houthof, dat volledig in de jaren vijftig en zestig is gebouwd.
Momenteel zit er een casino in.
Dit complex is een gemeentelijk beschermd monument. De bescherming van de voormalige bioscoop is beperkt tot de voorbouw en de gebogen entree richting de hal en filmzalen.
datum foto: 5 oktober 2017
bron foto: Paul Marsman©
Aan de Houtstraat staat dit na-oorlogse pand op de hoek met de Titus Brandsmastraat en een achteringang aan "Achter de Carmel."
Het pand werd in 1952 gebouwd in opdracht van de Nijmeegse 'Firma P.J. Tromp, meubel-, matrassen- en tapijtmagazijnen'. De Nijmeegse architect R.G. Rodenburg tekende in 1950-1952 voor het ontwerp van het herbouwde winkelpand met twee bovenwoningen. Hij ontwierp het in een gemengde bouwtrant met een combinatie van moderne en traditionalistische stijlkenmerken. Rodenburg ontwierp tevens het naastgelegen bouwblok op de hoek met Plein 1944.
Onderhavig gebouw maakt deel uit van de aaneengesloten vroeg-naoorlogse bebouwingswand aan de westzijde van de Houtstraat en staat op de hoek van de doorsteek naar de Achter de Carmel. Het pand heeft derhalve drie straatgevels en bevindt zich binnen de begrenzing van het Beschermde Stadsbeeld Centrum.
In 1977 werd een gedeelte van de begane grond verbouwd tot horecabedrijf. Hierbij werd in het winkelgedeelte aan de Houtstraat een scheidingswand geplaatst en werd de indeling van het gedeelte aan de Achter de Carmel gewijzigd. In 1984 werd in dit deel tevens een liftinstallatie gebouwd.
Beschrijving:
Het gebouw bestaat uit een hoofdbouw aan de Houtstraat en een aanbouw aan de Achter de Carmel. Het grondplan van de hoofdbouw is vrijwel rechthoekig. Het blokvormige volume bestaat uit vier bouwlagen met een schilddak. De gevels zijn tot boven de dakvoet opgemetseld en worden afgesloten door een betonnen afdeklijst. De aanbouw aan de achterzijde heeft een trapeziumvormig grondplan. Het telt deels twee en deels drie bouwlagen met plat dak en een schilddak. Beide schilddaken zijn gedekt met rode en gesmoorde verbeterde Hollandse pannen. Het pand is primair georiënteerd op de Houtstraat waar zich de winkelentree bevindt. De bovenwoningen worden ontsloten via een entree in de linker zijgevel aan de doorsteek.
De gevels zijn opgetrokken in geelbruine bakstenen in wildverband met platvolle voegen. Het meest opvallende element in het gevelbeeld van de hoofdbouw is de tweelaags betonnen winkelpui. De pui bestaat uit een glad afgewerkt en wit geschilderd raamwerk van staanders en liggers met een afsluitende waterlijst aan de bovenzijde. Het raamwerk is ingevuld met grote glasruiten in terug geplaatste en wit geschilderde stalen profielen met lage borstweringen (trespa).
Op de begane grond is tussen de etalages en de bovenlichten een betonnen luifel met afgeronde hoek aangebracht. De luifel is onderbroken ter plaatse van de winkelentree die uit het midden is gesitueerd. De entree bestaat uit een open portiek met ingang (vernieuwde deuren), zij-etalages en een inpandig balkon op de tweede bouwlaag. Het balkon is afgezet met een smeedijzeren hekwerk (ruitmotief). De twee woonverdiepingen op de derde en vierde bouwlaag zijn grotendeels identiek. De grote meerruits vensters met boven- en onderlichten zijn gevat in betonnen raamwerken met borstweringen. Als verbijzondering heeft de derde bouwlaag een Frans balkon op de hoek (smeedijzeren hekwerk met ruitmotief). De lichtreclame aan de andere zijde van de hoek is niet origineel. De achtergevel van de hoofdbouw heeft een onregelmatige indeling, en is voorzien van diverse vensters van wisselende formaten, twee eenvoudige balkons en een niet oorspronkelijke vluchttrap.
De lagere achterbouw (gedeeltelijk zichtbaar) onderscheidt zich van de voorbouw door de terugwijkende gevelrooilijn en het oranje tegelfries. Dit deel is georiop de Achter de Carmel en heeft twee grote gekoppelde etalageruiten op de begane grond en vier vierruits vensters op de verdieping. De iets hoger opgetrokken linker beuk heeft een brede ingang op de begane grond en een hoog vierruits venster onder hijsbalk op de verdieping.
De winkel omvat een kelder, de begane grond en de eerste verdieping. De ruimtelijke indeling bestaat uit grote ongedeelde ruimten. De betonnen draagconstructie wordt gevormd door rechte liggers op ronde kolommen, gerangschikt in een ongelijke beukmaat. De liggers worden op de begane grond en de verdieping aan het zicht onttrokken door een modern systeemplafond met lichtarmaturen. Op de begane grond is een klein niveauverschil aangebracht tussen de verkoopruimten aan de voor- en achterzijde. De grote etalages zorgen voor een overvloedige lichtinval. Dit effect wordt enigszins teniet gedaan door enkele grote boekenkasten die voor de etalages zijn geplaatst. De meest opvallende verbijzondering in het interieur is het open trappenhuis met vide tegen de rechter zijwand. Het betreft licht gebogen steektrappen van beton met een sierlijke, smeedijzeren balustrade.
Waardering:
Het winkelhuis op de hoek van de Houtstraat, Titus Brandsmastraat en Achter de Carmel is van cultuurhistorisch belang als bijzondere uitdrukking van de herrijzenis van het commercihart van Nijmegen na de verwoestingen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. In de typologische doorontwikkeling van het eeuwenoude winkelhuis naar een pand met een commerciwinkelfunctie over twee bouwlagen heeft dit pand enige innovatieve waarde.
Het pand is voor Nijmegen van architectuurhistorisch belang als gaaf en herkenbaar voorbeeld van een vroeg-naoorlogs winkelhuis in een gemengde bouwstijl van baksteen en beton. Het is een representatief werk van de Nijmeegse architect R.G. Rodenburg die eveneens tekende voor het naastgelegen monumentale verzamelgebouw. De ontwerpkwaliteiten komen vooral tot uitdrukking in de wijze waarop een hoge en transparante winkelpui van beton samengaat met de betonnen raamlijsten in het metselwerk van de bovenliggende verdiepingen. Daarnaast verbindt de luifel de tweezijdige orivan het gebouw legt het de verbinding met de luifel van het buurpand. Het winkelinterieur is bovendien goed bewaard gebleven.
Het gebouw is van grote stedenbouwkundige waarde vanwege de markante situering op een hoek nabij Plein 1944. Mede door de lichte en hoge winkelpui is het pand een beeldbepalend element op de kop van de Houtstraat. Het gebouw is bovendien een essentieel onderdeel van een aaneengesloten en op samenhangende wijze tot stand gekomen wederopbouwensemble dat als beschermd stadsbeeld van grote cultuurhistorische waarde is als belangrijk en hoopvol ijkmoment in de Nijmeegse stadsgeschiedenis.
Dit woonwinkelpand met achteraanbouw is een gemeentelijk aangewezen monument.
datum foto: 5 oktober 2017
bron foto: eigen werk©
